Jaskinia Balcarka
Jaskinia Balcarka
Jaskinia Balcarka leży w północnej części Morawskiego Krasu, w malowniczym odcinku Suchego žlebu koło Ostrowa u Macochy, w rezerwacie przyrody Balcarova skála - Vintoky. Jest to zachwycający labirynt korytarzy, katedr i przepaści z bogatą i różnokształtną naciekową ozdobą.
Zwiedzanie jaskini
Wizyta w jaskini zaczyna się w okazałym portalu wejściowym Balcarowej skały. Sztucznie utorowanym korytarzem zwiedzający schodzą do niewielkich komór, które pociągają barwnością sintrowych nacieków i stalagmitów. Pierwszym postojem są wysokie na 10 metrów komory nazywane rotundami Wilsona. Większa z nich jest przepięknie ukształtowaną kolistą przepaścią, której ściany zdobią sintrowe kaskady.
Stąd wiedzie trasa do największych komór Balcarskiej plątaniny - Wielkiej Katedry. Podłużna komora o rozmiarach 65 x 20 x 15 metrów, której sufit zdobią przejrzyste stalaktyty i zasłony, została nazwana imieniem bohatera z I. Wojny Światowej. Po zwiedzeniu wszystkich malowniczych zakątków Wielkiej Katedry na zwiedzających czeka wejście do części zwanych Galeriami i Korytarzem przyrodniczym.
Te należą do najpiękniejszych komór Morawskiego Krasu - naciekowa ozdoba na ścianach i sufitach jest bardzo bogata, czysta i w dobrym stanie.
Kolejnym postojem jest Katedra zagłady, który powstał przez załamanie sufitu jaskinnych pięter. Z naciekowych tworów budzi zainteresowanie przede wszystkich wysoki sintrowy wodospad, Madonna (Madona) albo Kaktus. Trasa potem wiedzie do Objevitelského dómu, którego ściany i sufit są pokryte powłoką z wapiennego kaszowatego materiału, która powstała zapewnie przez działanie mikroorganizmów. Zwiedzanie jaskini kończy się w komorze zwanej Popeluška, która była jedną z pierwszych odkrytych części jaskini.
Trochę historii
Balcarova skála była aż do XIX wieku związana z szeregiem zabobonów i podań. Dopiero w drugiej połowie stulecia stała się przedmiotem badań. W latach 20-stych XX wieku zaczął działać w okolicy Balcarovy skály ostrowski obywatel, rolnik i poseł, Josef Šamalík. W dniu 16. czerwca 1923 roku udało mu się dostać do pierwszej podziemnej komory.