Przepaść Macocha
Przepaść Macocha
Znana na całym świecie przepaść Macocha ma głębokość ponad 138 metrów i jest największą przepaścią tego rodzaju w Czechach i środkowej Europie. Górna jej część ma 174 metry długości oraz 76 metrów szerokości. Na skraju przepaści są dwa widokowe mostki. Pierwszy z nich został wybudowany w roku 1882 - jest umieszczony w najwyższym punkcie i nazywa się Górny mostek (Horní můstek). Drugi z nich - Dolny mostek (Dolní můstek) pochodzi z 1899 roku, znajduje się 92 metry nad dolną częścią przepaści i dobrze z niego widać dno Macochy.
Spojrzenie w głębiny
Przepaść Macocha, która swą nazwę zawdzięcza legendzie z XVII wieku, powstała przez zawalenie się stropu jaskini. Dlatego jej dno jest częściowo pokryte rumowiskiem skalnym, które jest pozostałościami zawalonego stropu. Przez dno przepaści przepływa rzeczka Punkva, która zasila dwa jeziorka. Górne jeziorko ma w przybliżeniu 13 metrów głębokości i jest widoczne z góry. Dolne jeziorko jest ukryte między skałami a jego głębokość przekracza 30 metrów.
Rzeczka Punkva, która przepływa przez dno przepaści, powstaje ze zbiegu wielu podziemnych źródeł, które przepływają przez rejon wapieni z zachodu na wschód. Wody Punkvi w świetle dziennym po raz pierwszy pojawiają się na dnie Macochy.
Tutaj w Dolnym jeziorku znowu znikają w podziemiach i przepływają Punkevními jaskiniami. Cały kompleks reprezentuje kilkadziesiąt kilometrów jaskiń, przez które częściowo przepływają wody.
Z historii badań
W roku 1723 jako pierwszy do przepaści zszedł mnich klasztoru minoryckiego Lazar Schopper, tym samym rozpoczynając sporą ilość odważnych czynów zapaleńców i prawdziwych badaczy, którzy z narażeniem własnego życia odkrywali krok po kroku tajemnice Macochy.
Znaczącym punktem zwrotnym był rok 1856 kiedy to wyprawę podjął znany badacz krasowy MUDr. Jindřich Wankel. W 1901 roku rozpoczął systematyczne badanie Macochy K. Absolon. Wynikiem wypraw badawczych było szczegółowe zbadanie samej przepaści i jaskiń z nią związanych. Szczytem tych prac było udostępnienie suchej części Punkevních jaskiń w 1914 roku. W latach 1920-1933 następowały odkrycia wiodące do udostępnienia wodnych katedr na podziemnej rzeczce Punkvi.